Enno de Witt 15 Juli 2019
Theatermaker, actrice en auteur Daphne Gakes laat de lezen meeschrijven aan haar debuutroman, die volgend jaar bij Prometheus verschijnt en synchroon tot stand komt met haar theatervoorstelling…
Media
Actrice en theatermaakster Daphne Gakes (33) vertelt aankomende zondag in het NTR-programma Lief Dagboek over haar puberjaren in Maarssen. Ze leest passages voor uit het dagboek dat ze destijds bijhield. „Vroeger dacht ik altijd: als ik groot ben, wordt alles anders. Maar alles is nog precies hetzelfde.”
Woensdag 24 oktober 2018 | BNNVARA | Redactie De Nieuws BV
Er zijn dingen die je niet vertelt aan je ouders of je vrienden, maar wel aan je dagboek. In de nieuwe televisieserie Lief Dagboek delen diverse mensen hilarische, maar ook emotionele stukken uit hun puberdagboek. Daphne Gakes (33) en Sjaak Koring (65) vertellen in De Nieuws BV over hun deelname aan het programma.
Vroeger fietsten vrouwen topless over de dijk, maar nu durven we bijna niet meer naakt te douchen in de kleedkamer. Waar komt die preutsheid eigenlijk vandaan?
15.06.2018 | 12:29 uur | Marlon Achteresch
Actrice en theatermaker Daphne Gakes onderzocht het en maakte een voorstelling over het onderwerp.
Gezien op 29 juni 2017, De Parade, Rotterdam - Louise de Koning
‘Jullie nemen alles aan wat je wereldbeeld bevestigt! Jullie vreten quinoa! Jullie smeren alles in met kokosolie omdat je denkt dat het goed voor je is! Jullie zijn verdoemd!’ Acteur Jelle Zijlstra houdt een ouderwetse donderpreek op de kansel van de Waalse Kerk in Rotterdam. Een donderpreek waar je ook om mag lachen, dat wel. Het theatercollectief Vloeken in de Kerk maakte een voorstelling over hoe wij, zowel de theatermakers als de Paradebezoekers, in onze witte, links intellectuele bubbel zitten.
De Deugd van Tegenwoordig is de eerste Paradevoorstelling op locatie. Het publiek wordt in een bus naar de Waalse Kerk gereden. Tijdens de rit begint de voorstelling al en wordt het bubbelthema gelijk vrolijk uitgebuit. Onder leiding van actrice Sarah van der Vlerk worden er in de dubbeldekkerbus (‘de bubbeldekker’) bubbels geblazen met bellenblaas en leren we dansen op de hiphop-achtige beat van bubblingmuziek. Het publiek komt zingend aan bij de Waalse Kerk. De schoolreisjessfeer zit er lekker in.
De twintigers en dertigers van Vloeken in de Kerk bewegen zich, gekleed in gekleurde regencapes, tussen de kerkbanken door. Ze gaan fluisterend te biecht bij ons: ‘Ik zit een bubbel. Al mijn vrienden houden van theater, we leven allemaal bewust en wonen in de Randstad. In wat voor bubbel zit u?’
In verschillende scènes vol liedjes en dansjes en bekentenissen volgen voorbeelden van hoe de spelers zich in een bubbel bevinden. Soms zijn die scènes wat clichématig. Soms zijn ze grappig, zoals het verhaal van een stel vrienden dat naar de provincie gaat waar de latte macchiato een koffie met melk heet, het eten altijd uit de streek komt en er in het café maar één toilet is (‘Hoe genderneutraal!’).
De jonge theatermakers en muzikanten van Vloeken in de Kerk, opgericht door Alinde Hoeksma, vormen een wisselend collectief dat al twee jaar ‘theatrale diensten voor ongelovige Thomassen’ organiseert en hierbij een onderzoek doet naar de moderne invulling van de zeven deugden.
Op de Parade Roterdam komt Geloof aan bod in een voorstelling die heel losjes gebaseerd is op een kerkdienst. Van de chaos die er in den beginne was (verbeeld door rondrennende acteurs) zijn wij gekomen tot het geloof, de Verlichting en nu ons huidige post truth tijdperk waarbij in elke bubbel een eigen waarheid geldt. Hoe breken we daaruit? Dit is lastig want, zoals vertolkt in de mooie biecht van Siebe Palmen, we zijn bang om mensen tegen te komen die ons niet begrijpen.
De Deugd van Tegenwoordig biedt geen vernieuwende inzichten of oplossingen voor ons ‘bubbel’-probleem, maar toont het publiek wel op vrolijke wijze hoe onze bubbels eruit zien. Hier op De Parade in de Waalse kerk geen religieuze loutering, maar wel een leuke voorstelling.
Voordat het donker wordt en de meeste bezoekers weer huiswaarts gaan, bezoek ik als laatste de voorstelling Scala van Daphne Gakes. Zij lijkt zo de Nederlandse versie van het hoofdpersonage van Woody Allen Blue Jasmine, alleen speelt Gakes een vrouw die de controle op het leven allang heeft verloren. En dat is het mooie aan deze voorstelling, die zich laat kijken als een kort verhaal. We zien een elegante vrouw die gaat dineren met een vriendin die ze al een tijd niet heeft gezien. Maar deze vrouw is continu bang dat ze bekeken en bekritiseerd wordt. Wat haar precies mankeert wordt niet echt duidelijk, maar het is duidelijk dat ze al een tijd geleden de regie over haar eigen leven is kwijtgeraakt. Ze bekijkt alles en iedereen van een afstand en schuwt er niet voor om anderen – de ober, de dikke vrouw achter haar, zelfs haar vriendin – van haar ongezouten mening te voorzien. Het etentje loopt steeds meer uit de hand, de vrouw doet er alles aan om de grip op haar leven terug te krijgen, maar dat is tevergeefs.